Vanmorgen wakker met een geweldig uitzicht...lekker buiten ontbeten met uitzicht op de gletsjers, die volop in de zon liggen.

Daarna weer de Icefield Parkway op voor het tweede deel. Bij Mistaya Canyon gaan we er voor het eerst uit. Na een korte, maar steile wandeling (pfff) komen we bij het punt waar de rivier de canyon instroomt, een enorm geweld weer. Deze is wat kleiner dan bij Maligne Canyon, maar ook mooi! Het blijft geweldig om te zien wat de kracht van water allemaal kan vormen.

We rijden verder over deze geweldige weg! Overal hoge bergen, gletsjers, rivierbeddingen en nu ook meren!

Onze volgende stop is het beroemde Peyto Lake. We moeten een klein stukje wandelen om er te komen. "Wow" roept Sander als we het meer in ons vizier krijgen, geweldig! Een helemaal turquoise meer! Wat een uitzicht! Zoiets hebben we nog nooit gezien! We weten dat Banff National Park hierom bekend staat, maar als je het dan met eigen ogen ziet....echt héééééél erg mooi! In de camper hebben we broodjes gesmeerd en die eten we boven op met uitzicht op het meer, een lunch met een view!

Nog onder de indruk rijden we verder en daar doemt het volgende blauwe meer alweer op, Bow Lake. Hier kun je naar toe rijden, dat doen we dan ook en we drinken een kopje koffie met uitzicht op dit ook heel erg mooie meer. We lopen nog even naar het strandje en Sander en Joris gooien steentjes in het meer.

We komen nog langs het Hector Lake en gaan pootje baden in het Herbert Lake. Het houdt niet op met de meren hier en de twee bekendste moeten nog komen.

We halen boodschappen in het dorpje Lake Louise waar we ook kamperen vannacht. Daar besluiten we om vandaag nog naar Morraine Lake te rijden en morgenvroeg (vroeg weer) naar Lake Louise te gaan. Deze twee meren zijn zo druk dat aangeraden wordt om of vroeg of laat te gaan. Morraine Lake is iets verder dus die doen we vandaag nog. Als we er bijna zijn snappen we de adviezen. Wat een drukte, ook nu nog om vijf uur 's middags! Met moeite weten we onze camper te parkeren en gaan vol goede moed op pad. Meestal zijn dingen niet voor niets zo toeristisch...het is vast mooi! ....En dat is het!

Aan de rand van het meer drijven allemaal boomstammen. Hier kan je overheen lopen om vervolgens via een rotswand naar een uitkijkpunt te klimmen. Dit hoef je Sander en Joris geen 2x te zeggen...zoef...en weg zijn ze, op weg naar de top. Norbert gaat mee, want het ziet er best pittig uit. Ik besluit leuke foto's te maken en vervolgens via een steil wandelpad achter de rots naar boven te lopen, lijkt me wel zo relaxed. Boven kom ik ze weer tegen ...superenthousiast...niet zozeer over het uitzicht maar over de klim..."Het was steil hoor mama, best pittig " J Wij genieten van het geweldige uitzicht, wat een mooi meer weer. Deze is blauwer dan Peyto Lake, dat meer turquoise was. Zo is elk meer toch weer anders.

We lopen met zijn allen terug over het wandelpad, want naar beneden via de rots, dat durft Norbert toch niet aan met de kids. Joris is enigszins teleurgesteld, maar Sander is verstandig en wil terug met mama meelopen.

Dan gaan we eindelijk richting de camping. Het is intussen al bijna half zeven. Het is een mooie camping, alleen een beetje jammer dat de spoorlijn er vlak langs loopt. Nou ja, we zien wel hoe het gaat vannacht. Morgen in ieder geval vroeg op voor Lake Louise.